Almost going home sweet home
06 Juni 2014 | Taiwan, Taipei
Met San ben ik langs de oostkust wezen reizen. We hadden voor 3 weken een campervan gehuurd en zouden dan vanaf Brisbane eerst naar Byron Bay rijden (richting het Zuiden) en vanaf daar naar het Noorden richting Cairns en hogerop. In plaats van 3 weken hebben we er 2 weken over gedaan, omdat het helaas maar waar, heel veel en hard regende… Niet zo fijn was dat. In plaats van mooie stranden zien en lekker bakken op het strand, waren het dagen in de auto, al dan niet rijdend. Gelukkig hadden we nog wel geluk op Fraser Island: dagen met zon en af en toe een wolkje en 1x later op de avond een plensbui, terwijl ze veel regen hadden opgegeven. Fraser Island was prachtig en het crossen in de 4WD jeeps was heel cool. Nadeel was dat we daar wel 2 nachten in onze slaapzakken moesten slapen, zonder iets van een matras eronder. En oja, niet te vergeten: je moest zelf voor je kussen zorgen, dus dat was weer alleen m’n nekkussentje voor in het vliegtuig net zoals tijdens m’n outbacktour.. De Whitsundays hadden we daarentegen wel geregeld regen, maar we hebben daar gelukkig ook nog wel een aantal keer mooie blauwe luchten gezien, staat altijd toch net een stuk mooier op de foto’s… De Whitsundays waren overigens ook heel mooi. Prachtige eilanden met huizen erop van wel 34 miljoen dollar als ik het goed zeg. San had zelfs tijdens het snorkelen nog een schildpad gezien. Hij was de enige die dat geluk had, helaas was ik nergens te bekennen toen die ‘m zag.. Verder waren de plaatsjes zuidelijk van Fraser Island erg leuk en mooi. Heel graag hadden we nog wat langer op sommige plekken willen blijven, maar dat is het nare als je een tour hebt geboekt en ergens op een bepaalde dag moet zijn.. Noosa was prachtig, daar zou ik wel een tweede huis willen hebben later.
Oja we zijn ook nog naar de Australian (Steve Irwin) Zoo geweest ten noorden van Brisbane. Hier gaven ze een show met krokodillen die Steve heeft gevangen weg, dit was best spectaculair.
Omdat we een week te vroeg in Cairns aankwamen, zijn we daar eerst gebleven en later in de week toen het weer iets beter werd zijn we nog een rondje watervallen wezen bekijken en naar het Daintree national park geweest, een tropisch regenwoud. In Daintree zou ‘ergens’ ‘the blue hole’ te vinden moeten zijn. Dit is een soort van ‘geheime’ mooie plek, omdat het door de vrouwelijke aboriginals als belangrijke uitlaatklep-plaats wordt gezien. Er mogen volgens hun geen mannen komen, omdat het een ‘vrouwenplaats’ is. In Darwin had ik een manager van een travel agency ontmoet en die zei dat we maar moesten opzoeken op google waar het is, omdat de locals het daar niet zullen vertellen. We hadden in Cairns een tijdje met de campervan bij een jongen in de tuin gestaan, die we weer hadden leren kennen via m’n oude reismaatjes Kat en Maar. Die had al een beschrijving gegeven van waar het is en ik had op google gezocht maar daar had ik niks gevonden. Maar we zijn dus opzoek gegaan. Alsof we opzoek waren naar een kist vol met goud leek het wel. Het eerste paadje links na de tea farm zou het zijn. Oke wij dus een paadje oprijden. Dat leek na een tijdje niet zo’n goed idee te zijn. Het was zo’n grof pad dat we moesten uitkijken dat we niet een lekke band kregen. Even later stonden er koeien om ons heen met prikkeldraad ertussen. Toch maar weer terug dus… Bij een tankstation zaten er backpackers op een bankje en ik besloot het maar aan hun te vragen. Ze hadden een super duidelijke beschrijving gegeven dus we zijn weer opzoek gegaan. Uiteindelijk ben ik een ‘private’ paadje ingegaan en kwam bij iets uit wat er wel een beetje op leek. Later op de dag hebben we het nog eens op internet opgezocht, maar dat was het blijkbaar dus niet… Nog een laatste poging de volgende dag gewaagd, maar toen kwam de eigenaar van dat stuk grond langs en hebben we maar besloten het op te geven. Helaas, maar het was me in ieder geval weer een avontuur.
Het laatste weekje zijn we in Cairns verbleven in een hostel en voor nog aardig goedkoop wisten we nog een kamer alleen te krijgen. Wat een geluk voor San, want die heeft dus niet eens het échte hostelleven meegemaakt nu.. Op m’n verjaardag zijn we naar Sydney gevlogen en daar hadden we een hotelletje voor 1 nacht. Gezellig een drankje gedaan en zoals jullie waarschijnlijk al hadden gelezen had ik vuurwerk op m’n verjaardag. Toen voelde ik me toch echt wel jarig, heel speciaal was dat. Nou kon ik ook eens meemaken hoe speciaal de op 1 januari-jarige mensen zich zullen voelen. Daarna zijn we nog heerlijk uit eten geweest. Een all-you-can-eat concept met vlees. Oehhhh wat was dat heerlijk. Ik had in al die maanden geen all-you-can-eat meer op, dus op m’n verjaardag ben ik met een scheurbuik naar bed gegaan. Over de kilo’s nog maar niet gesproken die er straks weer allemaal af moeten, ondanks dat ik hier verder nooit all-you-can-eat heb gegeten…
De volgende dag zijn we door een nog zonnig Sydney gelopen richting de Harbour Bridge en het Opera House. Prachtig plaatje is het toch, ben nog steeds helemaal verliefd op Sydney. ’s Avonds is San weer naar huis gevlogen en ik had gedacht me wel heel eenzaam nu ineens te gaan voelen na zo’n lange tijd samen, maar gelukkig viel het mee. Ik zat de laatste dagen in een leuk hostel, met gratis BBQ op maandag, toppie.
Maandag was ik ook begonnen met werk. Voor het eerst weer werken in 5 maanden. Oeff.. Ik kon bij een ingenieurskantoor (denk ik) werken, het ging in iedere geval over gebouwen bouwen etc. Ik had een vrouw leren kennen in Darwin en via haar kwam ik daar. Het werk betrof het inscannen van dossiers en deze dan op te slaan in de computer. Heel hersenloos werk en geen plezier in te beleven, maar met een lach op je gezicht wordt al het werk een stuk leuker. Heel hersenloos dit heel de dag dus gedaan. Die vrouw had gezegd dat het waarschijnlijk een paar dagen zou duren, dus ik verwachtte 3 dagen. Bleek er dus een hele kamer vol met dossiers te zijn.. En ook moest ik nog nietjes verwijderen en alle papieren uitzoeken. Sommige dossiers waren wel 10cm dik, anderen daarentegen dan nog geen halve cm.. wat een geluk… Ik had mezelf voorgenomen dit werk dan een week te doen en daarna wel richting huis te gaan. De tweede dag had ik al aangegeven dat ik het nooit in één week zou kunnen redden maar dat maakte gelukkig niet uit. Toen ik er later op de dag achter kwam dat de scanner vele documenten nog niet eens had opgeslagen en had verzonden naar de computer, zakte de grond even onder m’n voeten vandaan. M’n halve werk dus helemaal voor niks gedaan! Ben ik zulk rotwerk aan het doen, waar ik de plezier nog een beetje van inzag, maar dit was echt verschrikkelijk. Inmiddels had ik nog geen eens 1/10e van alle dossiers gescand. Die vrouw zei dat ik het maar in kleine beetjes moest doen dan, omdat het anders misschien te veel werd voor de apparaten. Dit deed ik dus en alsnog zag ik later weer op geprinte papieren staan dat ze niet waren verzonden. Error, error, error… Pff nou dit deed het ‘m.. Met misschien een beetje geïrriteerd gezicht ben ik weer naar die vrouw gegaan en blijkbaar kon ze het van me aflezen, want ze zei dat ik er mee kon stoppen als ik dat wilde. En dat heb ik dan dus ook gedaan. Ik vroeg mezelf af waarom ik in godsnaam zulk rotwerk aan het doen was in Sydney, terwijl het er bijna winter was en in Nederland zomer en ik daarna sowieso toch naar huis zou gaan. Besloten dus te stoppen met werken en de volgende dag weg te vliegen uit Sydney. Overdag nog wat laatste zonnestralen meegepikt van Australië en ’s avonds ben ik dus naar Taipei gevlogen… Morgen m’n laatste blog hierover!!
Oja we zijn ook nog naar de Australian (Steve Irwin) Zoo geweest ten noorden van Brisbane. Hier gaven ze een show met krokodillen die Steve heeft gevangen weg, dit was best spectaculair.
Omdat we een week te vroeg in Cairns aankwamen, zijn we daar eerst gebleven en later in de week toen het weer iets beter werd zijn we nog een rondje watervallen wezen bekijken en naar het Daintree national park geweest, een tropisch regenwoud. In Daintree zou ‘ergens’ ‘the blue hole’ te vinden moeten zijn. Dit is een soort van ‘geheime’ mooie plek, omdat het door de vrouwelijke aboriginals als belangrijke uitlaatklep-plaats wordt gezien. Er mogen volgens hun geen mannen komen, omdat het een ‘vrouwenplaats’ is. In Darwin had ik een manager van een travel agency ontmoet en die zei dat we maar moesten opzoeken op google waar het is, omdat de locals het daar niet zullen vertellen. We hadden in Cairns een tijdje met de campervan bij een jongen in de tuin gestaan, die we weer hadden leren kennen via m’n oude reismaatjes Kat en Maar. Die had al een beschrijving gegeven van waar het is en ik had op google gezocht maar daar had ik niks gevonden. Maar we zijn dus opzoek gegaan. Alsof we opzoek waren naar een kist vol met goud leek het wel. Het eerste paadje links na de tea farm zou het zijn. Oke wij dus een paadje oprijden. Dat leek na een tijdje niet zo’n goed idee te zijn. Het was zo’n grof pad dat we moesten uitkijken dat we niet een lekke band kregen. Even later stonden er koeien om ons heen met prikkeldraad ertussen. Toch maar weer terug dus… Bij een tankstation zaten er backpackers op een bankje en ik besloot het maar aan hun te vragen. Ze hadden een super duidelijke beschrijving gegeven dus we zijn weer opzoek gegaan. Uiteindelijk ben ik een ‘private’ paadje ingegaan en kwam bij iets uit wat er wel een beetje op leek. Later op de dag hebben we het nog eens op internet opgezocht, maar dat was het blijkbaar dus niet… Nog een laatste poging de volgende dag gewaagd, maar toen kwam de eigenaar van dat stuk grond langs en hebben we maar besloten het op te geven. Helaas, maar het was me in ieder geval weer een avontuur.
Het laatste weekje zijn we in Cairns verbleven in een hostel en voor nog aardig goedkoop wisten we nog een kamer alleen te krijgen. Wat een geluk voor San, want die heeft dus niet eens het échte hostelleven meegemaakt nu.. Op m’n verjaardag zijn we naar Sydney gevlogen en daar hadden we een hotelletje voor 1 nacht. Gezellig een drankje gedaan en zoals jullie waarschijnlijk al hadden gelezen had ik vuurwerk op m’n verjaardag. Toen voelde ik me toch echt wel jarig, heel speciaal was dat. Nou kon ik ook eens meemaken hoe speciaal de op 1 januari-jarige mensen zich zullen voelen. Daarna zijn we nog heerlijk uit eten geweest. Een all-you-can-eat concept met vlees. Oehhhh wat was dat heerlijk. Ik had in al die maanden geen all-you-can-eat meer op, dus op m’n verjaardag ben ik met een scheurbuik naar bed gegaan. Over de kilo’s nog maar niet gesproken die er straks weer allemaal af moeten, ondanks dat ik hier verder nooit all-you-can-eat heb gegeten…
De volgende dag zijn we door een nog zonnig Sydney gelopen richting de Harbour Bridge en het Opera House. Prachtig plaatje is het toch, ben nog steeds helemaal verliefd op Sydney. ’s Avonds is San weer naar huis gevlogen en ik had gedacht me wel heel eenzaam nu ineens te gaan voelen na zo’n lange tijd samen, maar gelukkig viel het mee. Ik zat de laatste dagen in een leuk hostel, met gratis BBQ op maandag, toppie.
Maandag was ik ook begonnen met werk. Voor het eerst weer werken in 5 maanden. Oeff.. Ik kon bij een ingenieurskantoor (denk ik) werken, het ging in iedere geval over gebouwen bouwen etc. Ik had een vrouw leren kennen in Darwin en via haar kwam ik daar. Het werk betrof het inscannen van dossiers en deze dan op te slaan in de computer. Heel hersenloos werk en geen plezier in te beleven, maar met een lach op je gezicht wordt al het werk een stuk leuker. Heel hersenloos dit heel de dag dus gedaan. Die vrouw had gezegd dat het waarschijnlijk een paar dagen zou duren, dus ik verwachtte 3 dagen. Bleek er dus een hele kamer vol met dossiers te zijn.. En ook moest ik nog nietjes verwijderen en alle papieren uitzoeken. Sommige dossiers waren wel 10cm dik, anderen daarentegen dan nog geen halve cm.. wat een geluk… Ik had mezelf voorgenomen dit werk dan een week te doen en daarna wel richting huis te gaan. De tweede dag had ik al aangegeven dat ik het nooit in één week zou kunnen redden maar dat maakte gelukkig niet uit. Toen ik er later op de dag achter kwam dat de scanner vele documenten nog niet eens had opgeslagen en had verzonden naar de computer, zakte de grond even onder m’n voeten vandaan. M’n halve werk dus helemaal voor niks gedaan! Ben ik zulk rotwerk aan het doen, waar ik de plezier nog een beetje van inzag, maar dit was echt verschrikkelijk. Inmiddels had ik nog geen eens 1/10e van alle dossiers gescand. Die vrouw zei dat ik het maar in kleine beetjes moest doen dan, omdat het anders misschien te veel werd voor de apparaten. Dit deed ik dus en alsnog zag ik later weer op geprinte papieren staan dat ze niet waren verzonden. Error, error, error… Pff nou dit deed het ‘m.. Met misschien een beetje geïrriteerd gezicht ben ik weer naar die vrouw gegaan en blijkbaar kon ze het van me aflezen, want ze zei dat ik er mee kon stoppen als ik dat wilde. En dat heb ik dan dus ook gedaan. Ik vroeg mezelf af waarom ik in godsnaam zulk rotwerk aan het doen was in Sydney, terwijl het er bijna winter was en in Nederland zomer en ik daarna sowieso toch naar huis zou gaan. Besloten dus te stoppen met werken en de volgende dag weg te vliegen uit Sydney. Overdag nog wat laatste zonnestralen meegepikt van Australië en ’s avonds ben ik dus naar Taipei gevlogen… Morgen m’n laatste blog hierover!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
