Coogee, Kingscross en Auckland!

Geschreven: zondag 26 januari 2014
Geplaatst: maandag 27 januari 2014

Dinsdag ben ik met Kathelijne en Marit verhuisd van het hostel in Manly, naar een hostel in Coogee. Erg goede ervaringen met de staff hebben we daar niet opgelopen. Er stond een Nederlandse meid achter de receptie en een bitch dat het was… Van tevoren hadden we dit hostel geboekt en er waren al verschillende prijsklassen als optie. Bij onze boeking had ik 4 bedden geboekt, want ik had ook nog afgesproken met Laura, een vriendin van een vriendin van mij, die toevallig ook in Australië is en mee gaat naar Nieuw-Zeeland. Van de 4 bedden was er 1 die duurder was dan de andere bedden, en allen waren weer duurder dan de goedkoopste bedden, welke wij wilden hebben (het backpackersleven draait om alles zo cheap mogelijk te doen). Bij aankomst gaf ik aan dat ik het raar vond dat dit zo verschillend is met prijsklassen etc. Maar mevrouw bijdehand ging hier alleen maar op in en gaf ons de schuld. Wij hadden volgens haar namelijk gekozen voor een kamer met uitzicht over de zee. Ik weet zelf dus echt wel wat ik heb aangeklikt hè bijdehandje… En als we uit het raam keken was het uitzicht ook echt niet 5 AU$ meer waard dan één zonder uitzicht over zee. Ten eerste was de zee amper te zien omdat die niet recht voor ons lag en ten tweede stonden er allemaal bomen voor, waarin zelfs een shirt in hing. Misschien zat die dan wel bij de prijs inbegrepen...
We wilden nog wel een nacht langer in het hostel blijven, alleen als dit goedkoper kon dan de eerste nacht. Mevrouwtje bijdehand gaf aan dat we hetzelfde bedrag moesten betalen als de eerste nacht, maar wij waren met z’n alle zo slim om op internet te kijken en jawel, daar stond die voor stukken goedkoper nog beschikbaar voor 4 personen. Via internet hebben we dus nog een nacht bijgeboekt en raad het of niet: mevrouwtje bijdehand ging weer even bijdehand lopen doen. Ze zei dat we bij hun aan de receptie moesten bijboeken en niet via internet. Zij pech, want wij gaan voor het goedkoopste! En uitleg over waarom er zoveel verschil in prijs zat kon ze niet geven.

Woensdag zijn we met z’n vieren een wandeling gaan maken naar Bondi beach, een deelgemeente die weer naast Coogee ligt in Sydney. Bondi beach staat bekend als het mooiste strand van Sydney en de vele zongebruinde surfboys. Onze ‘reisgidsen’ van Australian Backpackers gaven aan dat het heel commercieel is en dat er vooral veel toeristen zijn, vandaar dat ze ons Coogee hadden aangeraden. De wandeling was 6 km lang, maar ik denk dat we er wel 2,5 uur over gedaan hebben. Elke hoek is weer anders en op zijn beurt ook erg mooi natuurlijk. Dus dat betekent fotootje hier, fotootje daar. Even van positie veranderen, haar los, pet op, pet af. Ik ben benieuwd of dit heel de reis zo door gaat, ik gok dat ik dan wel aan de 1200 foto’s kom per maand… Oeff, dat is niet OK..!
Tijdens de wandeling kwamen we langs mooie baaitjes, en andere prachtige natuur. Maar ook langs een indrukwekkend kerkhof. Omdat we dit keer geen gids mee hadden, heb ik er zelf maar een mooi verhaal bij bedacht: alle surfers in Australië die zijn omgekomen door de haaien, liggen daar begraven. Het was deze dag erg bewolkt (net als de dag ervoor), dus het was erg rustig op het strand en de boulevard. We zijn er even wezen winkelen en toen met de bus weer terug gegaan naar ons hostel in Coogee.

Omdat we geen zin hadden om eten te maken, zijn we naar goedkoop eten opzoek gegaan in Coogee. Uiteindelijk zijn we bij een Thai beland en hebben we daar lekker gegeten. Heel toevallig kwam Kat aan de praat met een Nederlandse jongen, die nu 2 maanden in Coogee woonde. Omdat we in de avond graag wat wilde doen, vroegen we hem waar we het beste heen konden gaan. Hij stelde voor om met hem mee te gaan ’s avonds naar een café/club. We zijn naar het Coogee beach hotel geweest en hebben daar wat gedronken. Zelf had ik wel een tent verwacht waar iets meer gebeurde dan drinken en praten (dansen!), maar helaas zat dit er deze avond weer niet in… Ik vroeg me inmiddels af of er wel iets in Sydney bestaat waar wél gedanst wordt. De jongen moest de volgende dag weer 5 uur zijn bed uit om te wielrennen en werken dus ging er weer op tijd vandoor. En wij toen even later ook maar, nadat onze drankjes op waren… Weer een tegenvaller van het nachtleven van Sydney.

Donderdag 23 januari zijn we van Coogee naar Kingscross verhuist met de trein. Van tevoren wisten we dat dit de ‘ghetto’ zou zijn van Sydney en dat je hier niet in je eentje ’s avonds op straat moet lopen. Volgens onze ‘reisgidsen’ moest je het een keer meegemaakt hebben om in Kingscross te verblijven, dit is namelijk tegelijk het party-gedeelte van Sydney. Onderweg van de trein naar ons hostel zagen we al veel nachtclubs en andere ‘vreemde winkels’. Vanaf de tweede stap in ons hostel kregen we meteen een welkomstgeur van nat, oud en vies in onze neus, bah wat rook het daar muf. We moesten eerst, voor mijn gevoel, wel 10 trappen naar boven lopen met onze zware backpack op ons rug, voordat we eenmaal bij de receptie aankwamen. Gelukkig maakte de vrouw achter de receptie een hoop goed, zij was namelijk heel vriendelijk. Bij de receptie hing een groot bord met ‘house rules’, waarvan de laatste regel was: ‘Goon hard or go home’. Voor degene die het niet meer wisten: goon is in Australië de meest goedkope wijn die je kan krijgen, 4L in een grote zak, welke weer verpakt is in een kartonnen doos, waardoor het een grote tap kan worden. Nou, ja, zo’n regel vind ik niet heel vervelend of zo… Omdat we zelf niet echt wisten waar we het beste uit konden gaan en we wel van anderen over een paar clubs hadden gehoord welke een stuk verder weg waren, besloten we ’s avonds met een ‘club crawl’ mee te gaan. Voor 10 dollar zouden we dan langs 4 clubs gaan, waarbij we overal een drankje kregen, bij de eerste tent een grote pizzapunt en bij de tweede tent patat. Voor dat geld en zoveel eten en drinken sloegen we dat natuurlijk niet over! Van 8 tot 11 ’s avonds dus van tent naar tent gelopen en weer nergens werd er gedanst. Bij de derde tent genaamd ‘Trademark’ werd dit wel gedaan, maar dan wel op R&B. We besloten later op de avond terug te komen en deden dit dus ook. Echter waren er toen alleen maar vieze enge mannen die je heel de tijd aan stonden te staren. Dat in combinatie met de R&B muziek leek het ons niet zo’n leuk idee om te blijven… Toch maar naar een andere tent dus. Ik had van iemand gehoord dat er ergens een technotent zou zijn en daar wilden we een kijkje nemen. Onderweg daarheen kwamen we de meest gekke figuren tegen. Vooral homo’s en travestieten, met de meest gekke pakjes en andere verkleedsels en pruiken aan. Het werd ons duidelijk dat we in een heel ander soort straat aankwamen. De straat waar ons hostel lag, was de ‘hoerenstraat’ en dit was de ‘homostraat’. Prachtig om de verschillen tussen de straten te zien en geweldig dat iedereen zo lekker zichzelf kan zijn. Deed me een beetje denken aan Berlijn, waar het ook echt totaal niet uitmaakt hoe je eruit ziet en wat je draagt.

Eenmaal aangekomen bij de technotent blijkt die dicht te zijn… Tegenvaller. Nog steeds staat Sydney onderaan mijn lijst van goed uit kunnen gaan…
En weer terug naar ons hostel, dit keer met de taxi want we hadden een beetje moeie benen. Die taxi kostte nog geen 8 dollar, oftewel nog geen €5,20, wat aantoont wat voor lange tocht het was op de heenweg (maar niet heus). En daar stonden we weer, in onze ‘hoerenstraat’. Als je er dan toch bent… Oké, wij met z’n 3en naar binnen gegaan bij nachtclub ‘Bada Bing’. De enige rede waarom we deze kozen, was omdat de nachtclub uit de serie ‘Sopranos’ ook zo heet. Het voelde een beetje als een ‘try before you die’, maar dan één die er niet op mijn lijst stond. Overal liepen vrouwen op hoge hakken met weinig kleding rond en vooral met opgepompte tieten. Ik denk eerlijk gezegd dat er geen 1 tiet echt was van alle medewerksters… Tegenover ons zat een groepje jonge gozers en op de stoelen voor de danseressen zaten 2 andere knullen. Allemaal een beetje giechelen en de ogen uitkijken, misschien waren we hier niet met z’n 3en voor het eerst in ons leven… Na een drankje hadden we wel weer genoeg gezien en zijn we weg gegaan. – Try before you die action 1 zat er op.

Eerder die nacht was ik samen met Kat naar de kamer in ons hostel geweest en zagen we een stuk of 5 beestjes op de grond lopen. Bij terugkomst in ons hostel waren we hier wel een beetje bang voor. En inderdaad, er liepen super veel beestjes in onze kamer. Het leken net oorwurmen in allemaal verschillende maten. Gatverdamme!! Eerst ben ik naar beneden gegaan om het door te geven aan de receptie en vervolgens ben ik op de gang gaan zitten skypen omdat ik niet bij die beestjes wilde liggen. Even later kwam er een man naar boven en die gaf aan dat we beneden in de tv-kamer konden slapen. Ik skypend naar beneden gelopen en me gesetteld op de bank beneden. Dat was nacht 1 in ons enge partyhostel. Gelukkig sliep de bank best lekker. Maar we hadden 2 nachten geboekt…

De volgende dag hebben we niet veel gedaan, beetje in een parkje gelegen en onze kleding gewassen. Dit was echter een mislukte poging. De wasmachine draaide maar een half uurtje voor 4 dollar en alle witte was kwam er met gele vlekken uit. Hier wordt het dus geen witte kleding meer kopen.
Vandaag was ook de dag dat ik met 100% zekerheid wist dat een vrouw die tegenover mij sliep in de Bavo thuis hoorde. Ik herkende zoveel dingen, die ik in de Bavo heb leren herkennen. Ze lachte regelmatig in zichzelf en herhaalde elke keer dezelfde acties: ze lag even op bed; liep naar de koelkast om te kijken of er eten was, soms pakte ze eten, soms niet; dan liep ze naar de spiegel, draaide zich zodat zij de zijkant van zichzelf in de spiegel zag en voelde over haar buik en keek er aandachtig naar. Ook vertelde ze meerdere malen op de dag dat ze naar de gym ging en kwam ze regelmatig terug, hijgend en zwetend weet ik veel waar vandaan. Het was erg fascinerend en ik vroeg mezelf meerdere malen af hoe het allemaal in elkaar zat bij haar, mijn interesse in de psychiatrie ben ik dus nog niet verloren…
In de avond heb ik express weinig gedronken zodat ik in de nacht niet naar de wc zou moeten. Ik wilde namelijk niet over de grond lopen waar al die beestjes over liepen. Ik heb mezelf wel zover gekregen om in het bed te slapen op de kamer, ik zal immers wel vaker in kamers met veel beestjes moeten slapen verwacht ik… Ik heb het bed een end van de muur afgehaald en ben op het randje van het bed gaan liggen, zo ver mogelijk van de muur vandaan. Ook durfde ik niet met m’n hoofd richting de muur te liggen. Ik had mezelf eerlijk gezegd wel iets stoerder ingeschat… Heerlijk geslapen had ik niet, maar ik hoefde in ieder geval niet naar de wc dus dat scheelde een hoop. Dat was gelukkig al nacht 2 in het partyhostel.

De volgende dag zijn we van Sydney naar Auckland gevlogen, inmiddels waren we namelijk wel toe aan vakantie toch? De vlucht duurde nog geen 3 uur, maar leek nog geen 2 uur te duren, wat ging dat snel zeg. Misschien raak ik gewend aan de lange vluchten? We kwamen in een mooi hotel aan, het tegenovergestelde van in Kingscross, maar het was ook wel iets duurder… De hostels in Nieuw-Zeeland blijken over het algemeen weinig beesten te hebben, omdat het een stuk kouder is dan in Australië. Dat vind ik absoluut niet erg hoor…!

In de avond zijn we op stap gegaan in Auckland, opzoek naar betere feestjes dan in Sydney en het was overigens wel zaterdag nu. Meteen raak. De eerste tent, direct naast ons hostel gelegen, waar we veel kortingsbonnen voor hadden gekregen: 2 drankjes voor de prijs van 1 jihaaa. Er werd top 40 muziek gedraaid en volgens mij waren alle nationaliteiten aanwezig. Ik heb me zeer goed vermaakt door alleen al naar de dansvloer te kijken. De meest grote dwazenpasjes werden uit de kast getrokken leek het, maar blijkbaar is dat hier heel normaal? Volgens mij waren er vooral veel Duitsers. Heeft iemand toevallig ervaring met de dansjes van Duitsers op feestjes waar geen techno wordt gedraaid? Ik ben nou wel benieuwd waar al die indrukwekkende pasjes vandaan komen.

De volgende ochtend werden we om 11 uur uit ons bed geroepen door een chinees vrouwtje. We hadden moeten uit checken of door moeten geven dat we langer wilden blijven in het hostel. Ehmm, doe maar een nachtje er aan vast plakken dan... De vrouw gaf dat door, door een soort walky talky en was vervolgens weer weg. Ik dacht dat we het alsnog beneden bij de receptie aan moesten geven maar wij hadden geen haast. Later kwam het chineesje weer terug en we moesten onmiddellijk naar de receptie. Oepsiee. Om een lang verhaal kort te krijgen kwam het er op neer dat we onze borg sowieso niet terug kregen en dat we opnieuw borg moesten betalen om een nacht te blijven. Na een paar pogingen wagen toch onze borg terug te krijgen was ik er wel klaar mee. Doei hostel Base, we zoeken wel een ander hostel, aju! Omdat we toch nog in het hostel waren hebben we heel rustig aan gedaan, nog lekker gedoucht en ontbeten en toen met onze backpack op ons rug opzoek gegaan naar een ander hostel.

Nu verblijven we in een hostel dat 10 dollar per nacht goedkoper is en er zelfs ook nog goed uitziet. Kat had alleen een lekkere naar zweetvoetenruikende handdoek aan haar bed hangen van iemand anders, maar die is inmiddels weg. Vanmiddag zijn we nog even de stad in gegaan en daar stond een kermisattractie. Een bungeeball, zo’n grote bal waar je in kan zitten aan 2 lange elastieken vast, waarmee je wordt afgevuurd de lucht in. Zou dit een ‘try before you die 2’ worden? Jawel, ik en Maar (Marit) zijn erin gegaan. Ik gil niet meer in achtbanen omdat ik dat niet eng genoeg vind, maar tijdens deze rit heb ik toch echt wel de longen uit m’n lijf geschreeuwd. Niet zo slim alleen, want mijn keel was net hersteld van een lange tijd schoor zijn… Nu is het alweer nacht en is m’n keel gelukkig weer hersteld.
Verder zijn we vandaag nog boodschappen wezen doen en hebben we voor het eerst heel effectief boodschappen gedaan. Voor meerdere dagen en om zelf in de avonden te koken, zodat het ons veel geld spaart.

Morgen gaan we alleen een beetje shoppen in de stad en dinsdag start onze tour door Nieuw-Zeeland. Ik heb er zin in!