De tijd tikt haaaaaaard!!

Zoals de titel het al zegt: de tijd tikt errug hard…! De laatste tijd ben ik veel bezig geweest en inmiddels zit mijn outbacktour, Melbourne, Tasmanië en een 3-daagse trip naar de Great Ocean Road en The Grampians er al weer op. Nadat ik na 10 dagen outbacktour aankwam in Alice Springs, ben ik de volgende dag meteen naar Melbourne gevlogen. Omdat mijn plannen nog niet helemaal duidelijk waren heb ik besloten daar voor werk te gaan zoeken, door iedereen werd me namelijk verteld dat Melbourne zo geweldig is. Na één dag werd ik hier echter al bijna depressief van, aangezien ik van iedereen hoorde dat het erg moeilijk is om daar werk te vinden en dat sommigen zelfs al wéken opzoek waren. Ik las op facebook dat Marije, die ik had leren kennen tijdens de outbacktour, naar Tasmanië zou gaan en dit was één van de opties die voor mij ook nog open stond. Gevraagd of we samen konden gaan, zijn we meteen 2 dagen later naar Tasmanië vertrokken, om daar vervolgens ruim een week door te brengen. Onderweg in Tasmanië heb ik regelmatig een poging gewaagd mijn blog af te schrijven over de outbacktour, maar die is nooit af gekomen helaas… In Tasmanië had ik besloten om de Great Ocean Road en hopelijk ook The Grampians te gaan zien vanaf Melbourne en vervolgens te vliegen naar de oostkust (het betere weer) om daar werk te zoeken en te werken totdat San komt. Echter was nog niet helemaal duidelijk met wie en hoe ik de Great Ocean Road zou gaan doen dus heb ik op Gumtree (een soort Australische marktplaats) een advertentie geplaatst. Vele reacties, maar je weet nooit of het zal klikken met die mensen. Uiteindelijk 2 jongens in m’n hostel leren kennen die ook graag mee wilden en zo heb ik besloten een auto te huren met hen en nog een advertentie te plaatsen op Gumtree zodat er nog meer mensen mee konden. Lees verderop alle spannende verhalen hierover…

Terug naar de outbacktour (10 maart, lang lang geleden alweer). Het was een kleine groep met mensen uit Duitsland, Zwitserland en Nederland geworden. In het begin waren de meeste allemaal nog een beetje rustig, maar al snel kon iedereen zichzelf zijn. In nog geen dag merkte ik al dat ik de ergste muts was. Dat had ik dus nooit verwacht. Dacht dat ik zo stoer was, ik durf namelijk al te skydiven en nog veel meer! Omdat ik op slippers liep en het overal nogal zanderig was, had ik erg vieze voeten gekregen. Ook was ik erg plakkerig van het weer (we begonnen de week met zo’n 35 graden gok ik). Ik heb me ’s avonds dus nog even snel een beetje gewassen voor ik m’n bed in dook. De bedden zelf waren al een hele belevenis op zich. We sliepen in zogenoemde ‘swags’. Dit is een dun matrasje in een soort van hoes van stevige tentenstof. De bovenkant rits je open en je slaapzak leg je erin, waar je dan in kunt gaan liggen. In het begin vond ik dit maar niks en ben ik zo dicht mogelijk bij de andere mensen gaan slapen. Wie weet zou ik de volgende dag wel wakker worden met allemaal beesten in m’n swag… Een ander punt ervan was dat we helemaal geen kussen hadden. Een kussen is voor mij dus echt een ‘must’ als het om slapen gaat. Gelukkig kwam de tourguide op het idee mijn nekkussen te gebruiken (die normaal voor in het vliegtuig is). Omdat ik de eerste dag nog niet helemaal lekker was en aan het einde van de dag dus helemaal verrot was, heb ik toch nog aardig geslapen. In de nacht werd ik een keer wakker om naar de wc te gaan. Toen ik daarna weer ging liggen keek ik naar boven, en wooow wat was dat prachtig! De melkweg zag ik heel duidelijk met ontelbaar veel sterren. Het zou deze 10 dagen echt niets uitmaken als ik niet kan slapen, dan wordt het gewoon een avondje sterren kijken, ook helemaal prima zo mooi dat het is! Daar raak je nooit op uitgekeken... Ook had ik deze tour eindelijk kangoeroes en walibi’s in het wild gezien, whoehoee. In het begin heel speciaal, maar later werd dat al heel normaal, zo veel dat we er zagen. Maakt het natuurlijk niet minder leuk om ze te zien, ik vind ze nog steeds leuk!

De derde avond verbleven we op een terrein bij een treinrails waar verder helemaal niets was op wat struiken na. Geen toilet dus… dit was de eerste avond dat we onze ‘bushdunny’ gebruikten. Dunny betekent toilet, oftewel ons bostoilet. Hiervoor moesten we eerst een kuil graven en daaroverheen werd dan een opvouwbare ‘toilet’ gezet met een wc-bril erover. Klinkt allemaal maar vreemd en dat was het in het begin ook nogal, maar toen ik ’s nachts op de wc zat was het prachtig! Alle sterren waren weer zo helder te zien en wat is nou fijner dan op de wc te zitten en zo’n prachtig uitzicht te hebben? Zo zou iedereen wel uren op de wc kunnen zitten…

De avond waar ik hiervoor over vertelde was ook de hilarische avond dat ik m’n voeten had gewassen. Omdat je voeten over de dag nog viezer dan vies werden, wilde ik ze echt schoonmaken voor ik m’n ‘bed’ in ging. Die dag waren we vergeten het water bij te vullen dus we moesten rustig aan doen met het water. Gelukkig waren we met een kleine groep anders hadden we dat misschien wel amper overleefd in die hitte en droogte! We aten veel avonden ui en zo ook deze avond. Omdat ik zo graag m’n voeten wilde wassen, besloot ik deze te gaan wassen in de afwasbak. Aan het eind van de afwas lag er nogal veel ui in de afwasbak, maar ik heb m’n voeten erin gewassen. Geen idee of ze nou schoner of viezer hiervan zijn geworden, maar voor m’n gevoel voelde het in ieder geval een stuk schoner en zo kon ik met een fijner gevoel naar bed. Ik denk dat jullie niet heel veel met deze informatie kunnen, maar ik vond het wel leuk om te vertellen.

De vierde dag zijn we naar Peder Cooby gereden. Eigenlijk heet dit Coober Pedy, maar hier heeft m’n Zwitserse vriendin per ongeluk een mooie andere creatie van gemaakt. Ze hebben daar mijnen en zoeken naar een edelsteen genoemd ‘opal’. Prachtig, maar erg duur. We hebben een rondleiding gekregen over hoe ze opzoek gaan naar opal en hoe mensen in dit dorpje leven. Het grootste deel van de mensen leeft daar namelijk in grotten die ze zelf uithollen of uit laten hollen door andere mensen met de juiste machines daarvoor. Heel erg bizar om dit te zien. Goed voor als je een kater hebt omdat je lekker lang kan slapen omdat je geen licht ziet, maar niet echt fijn voor je ritme… In Coober Pedy mag je trouwens maar 1 fles drank per dag kopen, omdat er veel verslaafden wonen. De meeste aboriginals krijgen een uitkering en hoeven hier niet eens iets voor te doen… Omdat ze de oudste stam zijn van Australië… Beetje krom als je het mij vraagt. Wordt het dan niet uitgelokt om alcoholist te worden? Wat moet je anders met je dag doen? Gelukkig kom je met 1 fles sterke drank of 5 liter goon (de goedkope vieze witte wijn in een zak) de dag wel goed door lijkt me zo, dus tekort zullen ze niet komen.

De vliegen is ook nog echt een onderwerp waar wat over gezegd moet worden. In de woestijn waren zo enórm veel vliegen dat je het bijna niet voor kunt stellen. De eerste dag had ik een foto gemaakt van de rug van iemand uit de groep. Ik vond namelijk dat er echt super veel vliegen op zijn shirt zaten. Een paar dagen later heb ik nog een foto gemaakt van iemand anders z’n rug/tas. Die eerste dag was hier niets bij… Elke dag twijfelde ik weer om een vliegennet te kopen voor over je hoofd (heel charmant cool ding), maar de tourguide zei telkens dat het wel minder zou worden. Echter had die hier niet gelijk in. Tijdens de wandeling rond de Uluru werd ik echt gek van die beesten en had bijna een net gekocht. Toch uiteindelijk maar niet meer gedaan en gelukkig waren de vliegen de laatste twee dagen ietsje minder actief in de buurt van ons…

De meeste dagen hebben we de zonsopgang en zonsondergang kunnen kijken en elke keer was het weer zo anders en o zo mooi. We leefden in de tijd van de zon. Voor zonsopgang moesten we ontbeten hebben omdat met daglicht de vliegen kwamen, en avondeten deden we na zonsondergang wanneer ze eindelijk weer weg waren. Elke ochtend als de vliegen weer kwamen, leek het net alsof ik alweer vergeten was hoe irritant het ook alweer kon zijn…

Tweemaal zijn we vast komen te zitten met de wagen. De eerste keer was dit snel op te lossen door de 4 wheel drive aan te zetten, maar de tweede keer was dit een stuk ingewikkelder. De 4WD aanzetten had niet zoveel nut en ook soort van puntige planken onder de wielen leggen niet… Ook hielp het niet om de banden een klein beetje leeg te laten lopen en uiteindelijk hebben we alle zware spullen uit de trailer moeten halen. Wat een geluk dat die nu wel uit het zand weg kon rijden. Alle spullen moesten daarna alleen wel weer een stuk verderop naar de trailer gebracht worden, maar gelukkig hoefde we ze niet naar de eindbestemming te brengen, wat ik bijna had gedacht!
Die avond sliepen we in het middelpunt van Australië. Het was niet veel bijzonders, maar toch de gedachte dat het precies het middelpunt is, is toch wel erg gaaf. Er hing een vlag met daaromheen een hek van ketting. Daarnaast stond een boek waarin je je naam etc. kon schrijven. Omdat we hier toch bleven slapen, wilde ik natuurlijk wel in het middelpunt van Australië slapen. En zo heb ik met m’n Zwitserse vriendin Jacky precies in het midden van Australië geslapen. Hoe gaaf is dat? Niet veel mensen zullen dat kunnen zeggen…!

De laatste dagen van de tour zijn we naar de Uluru, Kata Tjuta en Kings Canyon geweest, waar we stevige wandelingen en wat beklimmingen hebben gedaan. Suuuuuper mooi en gaaf allemaal. Sowieso hebben we heel veel verschillende mooie bergen en andere gebieden gezien tijdens de tour. En het is zo bijzonder hoe verschillend ze allemaal zijn ontstaan en hoe lang geleden. Vaak zelfs tot honderden miljoenen jaren geleden!!

De laatste dag hebben we gezwommen in super mooie gebieden en zijn we naar het dessertpark gegaan in Alice Springs omdat onze kamelentour de eerste dag niet door ging. Helaas… Ik had me zo verheugd op een kamelenrit! Die moet ik ergens anders dan nog maar een keer gaan maken. Nu ik over zwemmen aan het praten ben schiet me nog te binnen dat ik niet over het douchen heb gesproken. We hadden op een paar dagen na elke dag een douche, maar als we dan een douche hadden, was dit vaak midden op de dag, waardoor je daarna gewoon weer ging plakken en zweten van de hitte. Dit was ook een reden waarom ik me soms zo vies voelde. Maar vond het al heel wat van mezelf dat ik niet elke dag gedoucht had…
De laatste avond hebben we drankjes gedaan met z’n alle en uit eten geweest. Ik had de volgende dag meteen mijn vlucht terug naar Melbourne helaas (had graag nog een dag langer gebleven: goedkoop hostel, zwembad erbij, lekker uitslapen).

Melbourne: een prachtige stad. Veel gezien, veel gedaan. Maar wat ging ik nou verder doen?
Na Melbourne ben ik met Marije naar Tasmanië gevlogen. We hebben daar een campervan gehuurd en een week lang getourd door het eiland. Van tevoren wist ik niet wat ik van Tasmanië kon verwachten. Ik dacht ook eigenlijk dat het misschien net zo groot als Texel was en ik dit wel in een paar dagen kon zien. Fout gedacht dus. Tasmanië was een stuk groter. Het leek alsof je in een totaal ander land was. Veel groen, heuvels en bergen.

De eerste avond zijn we naar een stuk gereden dat als het ware uitpuilt uit het eiland. Ze hebben hier geen normaal drinkwater dus moesten we dat kopen. Er bestond daar vroeger een gevangenis, dat was makkelijk omdat ze dan maar een klein stukje hoefden af te zetten en verder water eromheen was zodat ze niet konden vluchten. Misschien mochten de gevangenen vroeger geen normaal water drinken? We reden richting een nationaal park en zagen grote rookwolken in de richting waar we heen wilden. Mensen langs de weg konden ons niet precies vertellen waar het was, maar ze dachten wel dat we er omheen konden rijden. De wolken werden naast grijs, zwart en wit, ook nog eens bruin. Misschien dat dit rook was afkomstig van bomen? Even later zijn we ergens gestopt langs de weg om het nog eens te vragen. Het bleek gelukkig een vuur te zijn dat onder controle was aangestoken, dus daar hoefden we ons geen zorgen meer om te maken. ’s Avonds zijn we gaan slapen op een camping waar alleen een toilet was. We waren nog bezig met het eten maken tijdens de schemering en er kwamen ineens al steeds meer beesten om ons heen. Geen idee wat al die beesten zouden zijn. Misschien waren het wel de bekende Tasmanian Devils. Maar waren ze dan echt gevaarlijk of viel dat wel mee? Gelukkig waren er nog meer mensen op de camping en ik ben dus maar naar een groep oude mannen gelopen om het te vragen. Het waren geen Tasmanian Devils maar wallabi’s en possums, die gelukkig niet gevaarlijk zijn…

Tasmanië is echt een prachtig stuk Australië. Elke dag hebben we mooie plekken bezocht, van look outs genoten en wandelingen/klimmingen gedaan. De wandeling in de mount Cradle was zelfs zo stijl af en toe, dat het leek alsof we echt een berg aan het beklimmen waren. Heel veel geluk hadden we tijdens die wandeling niet want het was zo mistig als in een stoombad. We konden amper wat zien, terwijl dit stukje Tasmanië één van de ‘places to be’ is. Helaas pindakaas, maar we hebben alsnog veel lol gehad tijdens de wandeling. Van de 7 dagen hebben we 2 dagen rotweer gehad en die tijdens de mount Cradle was daar één van. De andere dag waren we op de mooiste baaitjes waar ik ooit ben geweest. Zo mooi dat het zelfs regenachtig nog helemaal geweldig was. De 2 dagen met rotweer waren precies de dagen dat we op een camping verbleven met stroom, douches en wasmachines en ik graag m’n was wilde doen. Het rotte van een campervan is dat niets droogt als het nat is dus m’n was heb ik erg lang moeten uitstellen… Gelukkig was ik al wat gewend van de outbacktour, maar misschien heb ik me nog wel viezer gevoeld in Tasmanië dan in de outback. De andere dagen in Tasmanië dat we namelijk geen campingplek hadden, hadden we ook geen douches. En eenmaal zelfs ook geen wc!! Maar wel lekker cheap dus.

Van Tasmanië zijn we weer terug naar Melbourne gevlogen en Marije is verder gaan reizen dus dat was weer omschakelen naar Engels. Ik wilde vanaf Melbourne alleen nog de Great Ocean Road doen en The Grampians en daarna doorvliegen naar de oostkust. In het hostel had ik uiteindelijk dus nog 2 jongens ontmoet die ook de Great Ocean Road wilde doen dus dat kwam mooi uit. Door een advertentie op Gumtree te plaatsen kwam er nog een Frans meisje en een jongen mee. Nou dat heb ik geweten ook… Het was leuk te proberen, maar ik weet in ieder geval dat ik niet meer een trip ga doen met mensen die ik nog niet heb ontmoet. Ik dacht van tevoren alle backpackers hebben dezelfde instelling: mensen ontmoeten en de wereld verkennen. Helaas waren deze twee niet echt de types waar ik meer dan een dag mee zou willen leven. Het Franse meisje was vaak net iets te overdreven aanwezig en begon zelfs nog een beetje stoer te doen om grappig te zijn. Ha-ha ik heb me dood gelachen… De laatste dag deed ze ineens heel aardig, oftewel geen hoogte van te krijgen. En dan de jongen uit Texas. Daar zou ik na 3 dagen mee samen geweest te zijn al een heel boek van kunnen schrijven. Wat een figuur was dat zeg. Deze jongen, gestopt met school en is in het leger gegaan en gespaard om te reizen. Nu is die al 7 maanden aan het reizen en hoe!!! Hij leeft als een zwerver, ziet er ook uit als een zwerver, maar dan wel met een backpack en een tent. Hij slaapt waar hij wilt in z’n tent. Af en toe betaalt die een nacht voor een hostel, zodat die even kan douchen. Hij stonk ook verschrikkelijk. In hostels heb je vaak ‘free food’ staan en daar pakt hij dan alles mee, dan kan die weer leven voor een week of zoiets. Het mooie is nog: deze jongen heeft gewoon geld en genoeg geld ook. Maar hij geeft de voorkeur aan deze levenswijze zodat hij 2 jaar lang over de wereld kan reizen zonder maar ook te werken. Ach ja, als dat iemand zijn voorkeur is dan respecteer ik dat natuurlijk. De laatste nacht dat we de auto hadden is hij in de auto gaan slapen omdat hij geen geld wilde uitgeven aan een hostel. Ik heb toch echt mooi weer een hostel gekozen om te slapen in een bed. Twee nachten in een koude auto was mij meer dan genoeg.

Het verhaal van de auto op zich is ook nog een mooie. Ik ben nooit goed geweest in het handelen over prijzen. Ook al niet toen ik jonger was in Spanje op de markt toen ik graag een riem wilde hebben… Ik ging naar een autozaak en na vele vragen en antwoorden besloten de auto te huren voor de volgende dag. De volgende dag daar eenmaal aangekomen klopt het niet meer wat ik de dag ervoor dacht te horen over de verzekering. Ik zou een eigen risico houden van 500 dollar. Dit wilde ik absoluut niet, ook omdat ik met onbekenden in een auto zit en er waarschijnlijk wel meerdere gingen rijden. Ik was lang aan het nadenken of ik het nog wel wilde en de man kwam steeds met betere aanbiedingen aan. Uiteindelijk toen ik op een bod in wilde gaan gaf die nog een laatste optie en dat was naar de zaak 200meter verderop te gaan, zodat ik daar een kleine campervan voor meer personen kreeg met een verzekering die alles terug zou betalen. Woow, dat was super. Van een auto waar we amper met z’n 5en in konden met een eigen risico, naar een ruime campervan waarin we konden slapen en eten koken met alle verzekeringen inbegrepen. Whoehoee nu weet ik dus hoe ik zulke spelletjes moet spelen… De Great Ocean Road was werkelijk prachtig! Ook The Grampians waren heel mooi en alles heeft weer prachtige kiekjes opgeleverd. Deze 3-daagse trip heeft me door middel van de andere reisgenoten echt het minst gekost in m’n hele backpackers-tijd tot nu toe. Goedkope auto, het goedkoopste voedsel en in de auto slapen dus geldbesparend op hostels. Toppie! Maar ik ga zelf toch liever wel voor het íets luxere..

Nu ben ik weer terug in Melbourne en vlieg morgen naar de Gold coast. Ik wordt opgehaald door een meisje die ik tijdens het festival in Adelaide heb ontmoet en zal daar blijven slapen (yeahhh weer lekker cheap). Ik hoop daar zo snel mogelijk werk te vinden voor een aantal weken. Ik heb al een aantal sollicitaties verstuurd en ga daar meteen rond zoeken. Nog even en dan is m’n schatje hier! :)

P.s. foto's komen snel!