Eindelijk mijn eerste blog!!
Door: Alèna Everts
20 Januari 2014 | Australië, Manly
Maandag 20 januari 2014
Daar is ‘ie dan eindelijk!!! Mijn eerste blog… Voordat ik aan mijn reis begon, had ik het plan om ook eerst een blog te schrijven voordat ik weg ging. Dit is er niet van gekomen en uiteindelijk plaats ik mijn eerste blog bijna een week na vertrek (shame on me). Ik heb nu maar met mezelf afgesproken geen loze beloftes meer te geven over wanneer ik een blog zal plaatsen, best slim he?
Maar goed, dat was dat. Voordat ik aan mijn reis ben begonnen heb ik van iedereen al afscheid genomen. Dit vond ik een stuk moeilijker dan ik dacht, het leek alsof ik me toen ineens meer ging beseffen hoeveel sommige mensen voor me betekenen. Maar telkens bedenk ik me, dat het maar voor een half jaar is. En wat is een half jaar nou op een mensenleven? (Een vraag voor Willem Weever misschien?)
Terug in de tijd naar dinsdag 14 januari 2014. Mijn vlucht stond 13:20 uur gepland en ik moest om 10:30 uur op schiphol aanwezig zijn. Een week daarvoor had ik een meeting gehad met ongeveer de helft van mijn reisgenoten. Ik reis met de organisatie Australian Backpackers, ook op facebook te vinden voor foto’s van mijn eerste week in Sydney. Eenmaal op schiphol was ik al snel in gesprek met mijn groepsgenoten, de één wat zenuwachtiger dan de ander. Ik was totaal niet zenuwachtig, ik besefte eigenlijk niet dat ik straks aan de andere kant van de wereld zou zijn. Ik heb met familie en vriendinnen wat gedronken en toen was het toch echt zo ver. Afscheid genomen en met een klein traantje weggelopen richting het vliegtuig. Volgens mij was ik de eerste bij de gate van onze groep, want ik zag verder niemand hiervan. Stond ik wel goed in deze rij??? Of course… Maar zulke vragen gingen dan wel even door m’n hoofd, ook al wist ik zeker dat ik goed stond.
Inmiddels in het vliegtuig. Iedereen had een eigen scherm voor tv, films, spelletjes, vluchtinformatie etc. Met een kussen en een dekentje. Ik zat gelukkig naast een meisje die ook met de groep mee reisde, want niet iedereen bleek dus bij elkaar in de buurt te zitten. Ik heb een korte tussenstop in Bangkok gehad en toen doorgevlogen naar Taipei voor de volgende tussenstop. Hier werden we opgehaald met een busje om nog geen halve dag in een hotel te vertoeven. Dit begon alweer erg goed. Een aantal jongens moesten ergens op het vliegveld namelijk een laptop ophalen die iemand van een vorige groep had laten liggen in het vliegtuig. Die jongens waren we dus kwijt en moesten later naar het hotel komen. Eenmaal in het hotel ging de mevrouw achter de balie nog even moeilijk doen. We hadden geld meegekregen van de organisatie en in één briefje zat een klein scheurtje en op een ander briefje stond een klein penstreepje. Na een hoop ellende en gezeur werden door goedkeuring van de grote baas de briefjes toch aangenomen, dus konden we eindelijk naar onze kamer. De kamer was heerlijk en hier hebben we dan nog even kunnen rusten. Slapen kon ik het niet noemen, want de meest vreemde dromen kwamen voorbij en na anderhalf uur was ik er dus eigenlijk wel klaar mee. Na een lekkere douche zijn we weer naar het vliegveld gegaan om van Taipei naar Sydney te vliegen.
Alle vliegreizen duurden erg lang (11,5 uur – 3,5 uur – 9,5 uur) en heb mezelf dus goed moeten vermaken. Wat ik nu nog herinner is dat ik 1 film heb gekeken, even een spelletje heb gespeeld, een boekje heb doorgelezen, veel heb gegeten (van die overheerlijke opwarm vliegtuigmaaltijden) en af en toe even heb geslapen. In totaal zeker wel 8 uur geslapen van vertrek tot aankomst (inclusief in het hotel) dus ik was zo gaar als het maar zijn kan, inmiddels was dit namelijk al bijna 2 dagen verder. Maar toen was het eindelijk zo ver. De landing in Sydney werd ingezet! De landing op Sydney (rond 13 uur lokale tijd) maakte alles helemaal goed en ik bruiste weer helemaal van de energie! Ik voelde me werkelijk meteen thuis, misschien heeft het bord van de foto’s hier ook wel een bijdrage aan geleverd.
We werden door 2 jongens opgewacht van de organisatie om vervolgens met hun richting het centrum te gaan en daarna naar ons hostel. M’n backpack had ik inmiddels nog geen één keer op mijn rug gehad, op het vliegveld gebruikte ik namelijk een kar en daarna hoefde we de tas alleen maar in een busje te tillen. Wat een genot.
We werden bij een park afgezet, vraag me geen naam, want daar was ik op dat moment niet echt mee bezig. Het welbekende Opera House en the Harbour Bridge waren prachtig te zien en hier zijn natuurlijk al vele kiekjes gemaakt. Door het park zijn we naar het Opera House gelopen en vanaf daar naar een ferry, waarmee we naar Manly zijn gevaren (Manly is een deelgemeente van Sydney waar ik verblijf). In Manly zijn we langs het strand gelopen richting ons hostel, die 300m van het strand vandaan ligt. Eenmaal aangekomen bij het hostel was ik wel blij dat ik er was, die rugtas werd nu namelijk wel erg zwaar. En dat was nog maar mijn handbagage, mijn ‘mini-rugtas’ in vergelijking met mijn ‘mega-backpack’… Gezamenlijk kregen we wat uitleg over het een en ander, een Australische simkaart, konden we het hostel even verkennen en spullen uitpakken en daarna hebben we heerlijk gebbq’t. Op aanraden van onze reisleiders noem ik ze maar, ben ik ’s avonds met veel anderen uit het hostel naar een kroeg geweest om de jetlag te beperken en niet midden in de nacht wakker te worden. Het uitgaan is in Sydney totaal anders dan in Nederland. Al vroeg gaan mensen naar de kroeg of discotheek en zonder je paspoort te laten zien kom je haast niet binnen. Ook kom je de zaak niet in als je dronken bent of dronken lijkt en als je in de zaak dronken loopt te doen wordt er tegen je gezegd: ‘hi mate, it’s time to go’. En dan zal je er ook zeker uit gaan. In Manly is het ‘uitgaan’ meer hele grote kroegen in mijn gezicht. In het centrum en andere delen van Sydney blijk je wel grote en mooie discotheken te hebben.
De volgende dag ging de wekker gewoon weer op tijd af en heb ik wat dingen geregeld zoals een Australische bankrekening en een verzekeringspasje (waarvoor ik thuis nog had gebeld, maar er werd toen gezegd dat ik de goede had, thanks to Zilveren Kruis). Verder werd ons de lounge aangewezen in Woolloomooloo (ik vind dat echt een te gekke naam), waar mijn post aankomt en waar ik heen kan gaan om werk te zoeken of te internetten en we zijn langs een autozaak geweest. Ik zal alleen geen auto gaan kopen. In de avond ben ik met een aantal andere meiden bij een kebabzaak wezen eten, wat niet te vreten was (en ik ben juist zo makkelijk met eten), want we waren te laat om in een ander (goedkoop) etenstentje te eten die werd aangeraden. Daarna zijn we opzoek gegaan naar de welbekende ‘goon’ (grote dozen, gevuld met 4 liter wijn in een zak), de drank die iedereen hier bijna drinkt omdat dat het goedkoopste is. Helaas waren er ook geen drankzaken meer open in de avond. Vaak gaan de jongeren uit hostels ook op het strand zitten in de avond, zo ook deze avond. Gezellig hebben we met een grote groep op het strand gezeten, waar gitaar werd gespeeld en werd gezongen en goon werd gedronken.
De volgende dag kon ik een beetje uitslapen, maar dat lukte alsnog niet helemaal omdat je toch met meerdere op een kamer ligt en niet iedereen lang kan uitslapen. Na een ontbijtje zijn we met de hele groep met een bus omhoog richting de natuurgebieden van Manly gereden en vanaf daar lopend terug naar beneden door een mooi natuurgebied. Ik heb een paar spinnen gezien, wel vies maar nog niet zo super eng, en 3 waterdragons, waar ik echt een oog voor lijk te hebben (meestal spot ik die beesten als eerste). Eenmaal beneden kwamen we aan bij een strandje waar we lekker hebben gelegen en gezwommen. Aan het einde van de middag wilde ik met Kathelijne nog even wat boodschappen doen voor fruit en chips. Toen we daarheen liepen kwamen we Marit en Franca tegen en Marit gaf aan dat er bij de Colles (supermarkt) een watermeloen voor 1 dollar was te verkrijgen. Ik en Kathelijne dus naar de Colles om die watermeloen te halen, zakje appels erbij en 2 zakken chips. Komen we bij de kassa, zegt de caissière dat het 16 Australische dollar nog wat kost. Bleek het dus te 1 dollar voor 1 kilo watermeloen te zijn. Ik gevraagd of ik deze nog even snel kon ruilen en dat kon wel. Watermeloen ingeruild en nu was het eindbedrag iets boven de 11 dollar. SHIT! Hebben we wel genoeg geld? We kwamen aan de 10 dollar nog wat dus helaas… Omdat je met pinnen altijd extra moet betalen wilden we even geld bij de bank zelf pinnen, dus dat vroegen we dan ook netjes aan de caissière, maar die werd daar niet zo vrolijk van… Eenmaal bij de pinautomaat deed m’n pas het niet en die van Kat ook niet. Kat lukte het later ergens anders wel, maar ik had inmiddels al 7 pinautomaten geprobeerd en kreeg er nog steeds geen geld uit… Omdat we geen zin hadden in een boze chagrijnige vrouw achter de kassa, zijn we toch maar naar de Aldi gegaan, wat achteraf ook veel goedkoper bleek te zijn. Sorry mevrouw van de Colles.
Vanaf deze dag ben ik helemaal in de, ik noem het maar ‘Australian stylo’ gekomen: jezelf nergens druk om maken (‘no worries’). Dat ik 7 keer niet kon pinnen deed me niks, terwijl ik daar normaal helemaal van over de rooie zou gaan. But no worries mate! ’s Avonds de bank gebeld en bleek dat ik m’n pas niet op ‘wereldwijd’ of iets dergelijks had staan, opgelost dus!
Zondag moest ik vroeg op. We zijn naar de dierentuin gegaan voor ruim een uur (veel te kort!), hier heb ik de eerste kangaroos en koala’s gezien en geaaid (helaas nog niet vast gehouden), ook hadden ze een mega krokodil. Vervolgens zijn we naar de Blue Mountains gegaan, de drie zusters (3 rotsen met een verzonnen verhaaltje erbij) en de Flat Rocks (een soort van achtbaan maar dan heel saai, namelijk 1 rails waarmee je stijl ruim 200 meter naar boven gaat). Dit was allemaal ongelooflijk groot en ver uit elkaar waarna we terug nog een eindje moesten rijden. In de middag hadden we weer een BBQ gehad (barbie op z’n Australisch), was weer erg lekker (vooral de kangaroo natuurlijk). In de avond wilden we nog even naar een kroeg, maar omdat het al te laat was mochten we nergens meer naar binnen. Zal het aan de zondag liggen of ???
En vandaag is het vandaag. Heerlijk niks meer, geen verplichtingen. Morgen vertrek ik samen met Kat en Marit naar Coogee, een deelgemeente aan de andere kant van Sydney en vrijdag vliegen we naar Nieuw-Zeeland voor ruim een maand. Alsof het allemaal niks is! De plannen voor daarna ga ik voorlopig nog niet maken. Het bevalt me heerlijk zo, per dag kijken wat er op je pad komt en wat je daar mee doet en heen gaat.
De eerste dagen heb ik echt regelmatig nagedacht of dit het wel voor me zou zijn. Zou ik kunnen wennen aan het backpackersleven, de rommel, geen structuur en noem maar op. Maar vanaf zaterdag ben ik er helemaal uit: het backpackersleven bevalt me super. Iedereen is zo chill en open, je zorgen schakel je uit en je wordt hier lekker makkelijk en zelfstandig van. Marit houdt van koken dus daar ben ik heel blij mee haha. Ik zal alleen wel echt zelf ook gaan koken, vind dat het wel eens tijd wordt om dat goed te kunnen nu… Verder weet ik zeker dat mijn Engels hier echt goed zal verbeteren en ik bij terugkomst vloeiend Engels kan spreken.
Het weer is hier heerlijk. Ik heb geen idee hoe warm het is elke dag, maar je kan elke dag in je bikini rondlopen dus dat betekent goed weer.
Dit is een erg uitgebreide blog vandaag, omdat ik er eindelijk de tijd voor had om het te schrijven, maar zoals ik zei, ik ga niks beloven over mijn volgende blogs :p. Jullie horen vanzelf weer van me! Groetjes uit het geweldige Sydney xxxxxx
Daar is ‘ie dan eindelijk!!! Mijn eerste blog… Voordat ik aan mijn reis begon, had ik het plan om ook eerst een blog te schrijven voordat ik weg ging. Dit is er niet van gekomen en uiteindelijk plaats ik mijn eerste blog bijna een week na vertrek (shame on me). Ik heb nu maar met mezelf afgesproken geen loze beloftes meer te geven over wanneer ik een blog zal plaatsen, best slim he?
Maar goed, dat was dat. Voordat ik aan mijn reis ben begonnen heb ik van iedereen al afscheid genomen. Dit vond ik een stuk moeilijker dan ik dacht, het leek alsof ik me toen ineens meer ging beseffen hoeveel sommige mensen voor me betekenen. Maar telkens bedenk ik me, dat het maar voor een half jaar is. En wat is een half jaar nou op een mensenleven? (Een vraag voor Willem Weever misschien?)
Terug in de tijd naar dinsdag 14 januari 2014. Mijn vlucht stond 13:20 uur gepland en ik moest om 10:30 uur op schiphol aanwezig zijn. Een week daarvoor had ik een meeting gehad met ongeveer de helft van mijn reisgenoten. Ik reis met de organisatie Australian Backpackers, ook op facebook te vinden voor foto’s van mijn eerste week in Sydney. Eenmaal op schiphol was ik al snel in gesprek met mijn groepsgenoten, de één wat zenuwachtiger dan de ander. Ik was totaal niet zenuwachtig, ik besefte eigenlijk niet dat ik straks aan de andere kant van de wereld zou zijn. Ik heb met familie en vriendinnen wat gedronken en toen was het toch echt zo ver. Afscheid genomen en met een klein traantje weggelopen richting het vliegtuig. Volgens mij was ik de eerste bij de gate van onze groep, want ik zag verder niemand hiervan. Stond ik wel goed in deze rij??? Of course… Maar zulke vragen gingen dan wel even door m’n hoofd, ook al wist ik zeker dat ik goed stond.
Inmiddels in het vliegtuig. Iedereen had een eigen scherm voor tv, films, spelletjes, vluchtinformatie etc. Met een kussen en een dekentje. Ik zat gelukkig naast een meisje die ook met de groep mee reisde, want niet iedereen bleek dus bij elkaar in de buurt te zitten. Ik heb een korte tussenstop in Bangkok gehad en toen doorgevlogen naar Taipei voor de volgende tussenstop. Hier werden we opgehaald met een busje om nog geen halve dag in een hotel te vertoeven. Dit begon alweer erg goed. Een aantal jongens moesten ergens op het vliegveld namelijk een laptop ophalen die iemand van een vorige groep had laten liggen in het vliegtuig. Die jongens waren we dus kwijt en moesten later naar het hotel komen. Eenmaal in het hotel ging de mevrouw achter de balie nog even moeilijk doen. We hadden geld meegekregen van de organisatie en in één briefje zat een klein scheurtje en op een ander briefje stond een klein penstreepje. Na een hoop ellende en gezeur werden door goedkeuring van de grote baas de briefjes toch aangenomen, dus konden we eindelijk naar onze kamer. De kamer was heerlijk en hier hebben we dan nog even kunnen rusten. Slapen kon ik het niet noemen, want de meest vreemde dromen kwamen voorbij en na anderhalf uur was ik er dus eigenlijk wel klaar mee. Na een lekkere douche zijn we weer naar het vliegveld gegaan om van Taipei naar Sydney te vliegen.
Alle vliegreizen duurden erg lang (11,5 uur – 3,5 uur – 9,5 uur) en heb mezelf dus goed moeten vermaken. Wat ik nu nog herinner is dat ik 1 film heb gekeken, even een spelletje heb gespeeld, een boekje heb doorgelezen, veel heb gegeten (van die overheerlijke opwarm vliegtuigmaaltijden) en af en toe even heb geslapen. In totaal zeker wel 8 uur geslapen van vertrek tot aankomst (inclusief in het hotel) dus ik was zo gaar als het maar zijn kan, inmiddels was dit namelijk al bijna 2 dagen verder. Maar toen was het eindelijk zo ver. De landing in Sydney werd ingezet! De landing op Sydney (rond 13 uur lokale tijd) maakte alles helemaal goed en ik bruiste weer helemaal van de energie! Ik voelde me werkelijk meteen thuis, misschien heeft het bord van de foto’s hier ook wel een bijdrage aan geleverd.
We werden door 2 jongens opgewacht van de organisatie om vervolgens met hun richting het centrum te gaan en daarna naar ons hostel. M’n backpack had ik inmiddels nog geen één keer op mijn rug gehad, op het vliegveld gebruikte ik namelijk een kar en daarna hoefde we de tas alleen maar in een busje te tillen. Wat een genot.
We werden bij een park afgezet, vraag me geen naam, want daar was ik op dat moment niet echt mee bezig. Het welbekende Opera House en the Harbour Bridge waren prachtig te zien en hier zijn natuurlijk al vele kiekjes gemaakt. Door het park zijn we naar het Opera House gelopen en vanaf daar naar een ferry, waarmee we naar Manly zijn gevaren (Manly is een deelgemeente van Sydney waar ik verblijf). In Manly zijn we langs het strand gelopen richting ons hostel, die 300m van het strand vandaan ligt. Eenmaal aangekomen bij het hostel was ik wel blij dat ik er was, die rugtas werd nu namelijk wel erg zwaar. En dat was nog maar mijn handbagage, mijn ‘mini-rugtas’ in vergelijking met mijn ‘mega-backpack’… Gezamenlijk kregen we wat uitleg over het een en ander, een Australische simkaart, konden we het hostel even verkennen en spullen uitpakken en daarna hebben we heerlijk gebbq’t. Op aanraden van onze reisleiders noem ik ze maar, ben ik ’s avonds met veel anderen uit het hostel naar een kroeg geweest om de jetlag te beperken en niet midden in de nacht wakker te worden. Het uitgaan is in Sydney totaal anders dan in Nederland. Al vroeg gaan mensen naar de kroeg of discotheek en zonder je paspoort te laten zien kom je haast niet binnen. Ook kom je de zaak niet in als je dronken bent of dronken lijkt en als je in de zaak dronken loopt te doen wordt er tegen je gezegd: ‘hi mate, it’s time to go’. En dan zal je er ook zeker uit gaan. In Manly is het ‘uitgaan’ meer hele grote kroegen in mijn gezicht. In het centrum en andere delen van Sydney blijk je wel grote en mooie discotheken te hebben.
De volgende dag ging de wekker gewoon weer op tijd af en heb ik wat dingen geregeld zoals een Australische bankrekening en een verzekeringspasje (waarvoor ik thuis nog had gebeld, maar er werd toen gezegd dat ik de goede had, thanks to Zilveren Kruis). Verder werd ons de lounge aangewezen in Woolloomooloo (ik vind dat echt een te gekke naam), waar mijn post aankomt en waar ik heen kan gaan om werk te zoeken of te internetten en we zijn langs een autozaak geweest. Ik zal alleen geen auto gaan kopen. In de avond ben ik met een aantal andere meiden bij een kebabzaak wezen eten, wat niet te vreten was (en ik ben juist zo makkelijk met eten), want we waren te laat om in een ander (goedkoop) etenstentje te eten die werd aangeraden. Daarna zijn we opzoek gegaan naar de welbekende ‘goon’ (grote dozen, gevuld met 4 liter wijn in een zak), de drank die iedereen hier bijna drinkt omdat dat het goedkoopste is. Helaas waren er ook geen drankzaken meer open in de avond. Vaak gaan de jongeren uit hostels ook op het strand zitten in de avond, zo ook deze avond. Gezellig hebben we met een grote groep op het strand gezeten, waar gitaar werd gespeeld en werd gezongen en goon werd gedronken.
De volgende dag kon ik een beetje uitslapen, maar dat lukte alsnog niet helemaal omdat je toch met meerdere op een kamer ligt en niet iedereen lang kan uitslapen. Na een ontbijtje zijn we met de hele groep met een bus omhoog richting de natuurgebieden van Manly gereden en vanaf daar lopend terug naar beneden door een mooi natuurgebied. Ik heb een paar spinnen gezien, wel vies maar nog niet zo super eng, en 3 waterdragons, waar ik echt een oog voor lijk te hebben (meestal spot ik die beesten als eerste). Eenmaal beneden kwamen we aan bij een strandje waar we lekker hebben gelegen en gezwommen. Aan het einde van de middag wilde ik met Kathelijne nog even wat boodschappen doen voor fruit en chips. Toen we daarheen liepen kwamen we Marit en Franca tegen en Marit gaf aan dat er bij de Colles (supermarkt) een watermeloen voor 1 dollar was te verkrijgen. Ik en Kathelijne dus naar de Colles om die watermeloen te halen, zakje appels erbij en 2 zakken chips. Komen we bij de kassa, zegt de caissière dat het 16 Australische dollar nog wat kost. Bleek het dus te 1 dollar voor 1 kilo watermeloen te zijn. Ik gevraagd of ik deze nog even snel kon ruilen en dat kon wel. Watermeloen ingeruild en nu was het eindbedrag iets boven de 11 dollar. SHIT! Hebben we wel genoeg geld? We kwamen aan de 10 dollar nog wat dus helaas… Omdat je met pinnen altijd extra moet betalen wilden we even geld bij de bank zelf pinnen, dus dat vroegen we dan ook netjes aan de caissière, maar die werd daar niet zo vrolijk van… Eenmaal bij de pinautomaat deed m’n pas het niet en die van Kat ook niet. Kat lukte het later ergens anders wel, maar ik had inmiddels al 7 pinautomaten geprobeerd en kreeg er nog steeds geen geld uit… Omdat we geen zin hadden in een boze chagrijnige vrouw achter de kassa, zijn we toch maar naar de Aldi gegaan, wat achteraf ook veel goedkoper bleek te zijn. Sorry mevrouw van de Colles.
Vanaf deze dag ben ik helemaal in de, ik noem het maar ‘Australian stylo’ gekomen: jezelf nergens druk om maken (‘no worries’). Dat ik 7 keer niet kon pinnen deed me niks, terwijl ik daar normaal helemaal van over de rooie zou gaan. But no worries mate! ’s Avonds de bank gebeld en bleek dat ik m’n pas niet op ‘wereldwijd’ of iets dergelijks had staan, opgelost dus!
Zondag moest ik vroeg op. We zijn naar de dierentuin gegaan voor ruim een uur (veel te kort!), hier heb ik de eerste kangaroos en koala’s gezien en geaaid (helaas nog niet vast gehouden), ook hadden ze een mega krokodil. Vervolgens zijn we naar de Blue Mountains gegaan, de drie zusters (3 rotsen met een verzonnen verhaaltje erbij) en de Flat Rocks (een soort van achtbaan maar dan heel saai, namelijk 1 rails waarmee je stijl ruim 200 meter naar boven gaat). Dit was allemaal ongelooflijk groot en ver uit elkaar waarna we terug nog een eindje moesten rijden. In de middag hadden we weer een BBQ gehad (barbie op z’n Australisch), was weer erg lekker (vooral de kangaroo natuurlijk). In de avond wilden we nog even naar een kroeg, maar omdat het al te laat was mochten we nergens meer naar binnen. Zal het aan de zondag liggen of ???
En vandaag is het vandaag. Heerlijk niks meer, geen verplichtingen. Morgen vertrek ik samen met Kat en Marit naar Coogee, een deelgemeente aan de andere kant van Sydney en vrijdag vliegen we naar Nieuw-Zeeland voor ruim een maand. Alsof het allemaal niks is! De plannen voor daarna ga ik voorlopig nog niet maken. Het bevalt me heerlijk zo, per dag kijken wat er op je pad komt en wat je daar mee doet en heen gaat.
De eerste dagen heb ik echt regelmatig nagedacht of dit het wel voor me zou zijn. Zou ik kunnen wennen aan het backpackersleven, de rommel, geen structuur en noem maar op. Maar vanaf zaterdag ben ik er helemaal uit: het backpackersleven bevalt me super. Iedereen is zo chill en open, je zorgen schakel je uit en je wordt hier lekker makkelijk en zelfstandig van. Marit houdt van koken dus daar ben ik heel blij mee haha. Ik zal alleen wel echt zelf ook gaan koken, vind dat het wel eens tijd wordt om dat goed te kunnen nu… Verder weet ik zeker dat mijn Engels hier echt goed zal verbeteren en ik bij terugkomst vloeiend Engels kan spreken.
Het weer is hier heerlijk. Ik heb geen idee hoe warm het is elke dag, maar je kan elke dag in je bikini rondlopen dus dat betekent goed weer.
Dit is een erg uitgebreide blog vandaag, omdat ik er eindelijk de tijd voor had om het te schrijven, maar zoals ik zei, ik ga niks beloven over mijn volgende blogs :p. Jullie horen vanzelf weer van me! Groetjes uit het geweldige Sydney xxxxxx
-
20 Januari 2014 - 07:03
Wendy:
He Alen ! Super om je verslag te lezen ! ik kijk nu al uit naar de volgende hoor. Have fun ! Xxx Wendy -
20 Januari 2014 - 07:21
Mieke:
Geweldig!!!! Net uit bed, sta ik het allemaal te lezen op m'n kleine telefoonscherm...... i.p.v. dat ik even m'n i-pad pak .... Alena ik heb genoten ik kijk uit naar je volgende verslag. Dikke kussss. Oh ja en hier niet relaxxxxxx....... ik kom nu te laat op m'n werk maar met een big smile!! Xx -
20 Januari 2014 - 07:45
Marjolein :
Wat leuk om je belevenissen te lezen Alena! Je schrijft heel beeldend, zie het echt voor me.
Veel plezier in Nieuw Zeeland! -
20 Januari 2014 - 10:34
Brenda:
hey moppie.. wat super leuk om te lezen joh! dikke smile on my face
omg ik zie je helemaal staan bij die pinautomaat hahahahaha..:) dat had ik vorig jaar ook in curacao. maar goed opgelost meis! no worries! trots op jou! have fun in Nieuw Zeelad. dikke knufff Brenda -
20 Januari 2014 - 12:13
Marcel Everts:
Hoi Alèna
Wat leuk, al die belefenissen. He is net of dat we er bij zijn in levende lijve, zo leuk geschreven.
Moet je eerlijk vertellen dat ik ook een traantje weg heb moeten pinken toen we je weg zagen vliegen.
Het is natuurlijk niet niks, een half jaar aan de andere kant van de wereld. Maar gelukking kunnen we
regelmatig skypen en whattsappen. werkt super.
Nou meid, geniet ervan, and we keep in touch.
Dikke kus XXX papa -
20 Januari 2014 - 19:19
Desiree :
Hoi Lieverd,
Wat heerlijk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt en leuk dat het klikt met de meiden voor je volgende overtocht!
Je bent alweer een weekje weg en dat is best snel gegaan dus een half jaar(tje) is ook zo voorbij!
Geniet er lekker van, ook straks in Nieuw Zeeland!
XXXXXX Desiree -
20 Januari 2014 - 20:00
Cisca Serrée:
Lieve Alena,
via je ouders kregen we je bog doorgestuurd. Leuk geschreven, meid! We hebben genoten van je belevenissen! Stoer van je dat je alles wat een beetje tegenzit zo goed kunt relativeren. En nu over een paar dagen door naar Nieuw Zeeland.... Stiekem zijn we een beetje jaloers hoor. Geniet van alles, blijf je verwonderen en wij blijven nieuwsgierig naar alles wat je meemaakt. Heel veel plezier tijdens dit grote avontuur! Xxx
Paul en Cis -
20 Januari 2014 - 23:06
Marieke:
Super om jouw avonturen te mogen volgen. Ik zal je paardjes af en toe even een kroel geven (vandaag al gedaan bij Extreme) en wens je nog hele fijne mooie reismomenten. Groetjes Marieke -
21 Januari 2014 - 04:21
Gerda:
Hoi Alèna!
Wat leuk om je uitgebreide blog te lezen.
Klinkt goed allemaal!
Jaloers....
Geniet ervan!
groetjes,
gerda -
21 Januari 2014 - 16:24
Oma En Opa :
Lieve schat,
We hebben genoten van je verslag en zagen het het gebeuren helemaal voor ons.Fijn dat je het zo leuk hebt.
30 Jan. komen we een eindje naar je toe.Niet verder dan Eilat maar toch.Het idee is leuk?Samen delen we de zon.Liefs van opa en oma.xxxx -
24 Januari 2014 - 19:40
Marcel Everts:
Hoi Alèna
Gave foto`s joh, vooral die enge beesten, haha.
Veel plezier in Nieuw-Zeeland. We houden contact.
XXX Papa. -
10 Maart 2014 - 22:30
Opa En Oma:
Hallo Knuffel.
Hoe gaat het met je al een beetje gewend in dat verre kangeroe land? Zoals je weet is Opa als Marineman ook daar in de buurt geweest,soms denk je dan wel eens ging het maar eens lekker sneeuwen dat ivm de hitte die daar heerst.Hier is het momenteel zonnig en 18 graden en naar al die regen die die we hebben gehad is dat wel prettig.Nog bedank voor je mooie kaart hij is mooi verpakt en gaaf aan gekomen.
Veel liefs van Oma en Opa xxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
